පුෂ්කින් විසින් නවකතා "යුගීන් ඔනෙජින්" හි කතුවරයාගේ රූපය

ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්ජෙවික් පුෂ්කින් ... සමහරවිට රුසියාවේ කිසිම කෙනෙක් මේ නම නොදන්නා කෙනෙකි. ඔහු අපගේ ජීවිතයේ කුඩා දරුවෙකු ලෙස ඇතුළු වන අතර අවසානය දක්වා එහි රැඳී සිටියි: කෙනෙකුට - මිතුරෙකු, කෙනෙකු වෙනුවෙන් - ගුරුවරියකි. මොන වගේ පුද්ගලයෙක් පුෂ්කින්? ඔහු සැමවිටම සාධාරණත්වය සහ නිදහස වෙනුවෙන් කටයුතු කළේය. ඉඩම් හිමියන්ගේ අත්තනෝමතික පාලනය, වෛරය, ආත්මාර්ථකාමිත්වය හෙළා දැක්කේය. කවියෙකුගේ වඩාත් ප්රසිද්ධ කෘතිය, සැබවින්ම, "යුගෙන් ඔනෙජින්" යන නවකතාවයි. ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්ජිවීචි ලියා අවසන් වූ විටම "ආයි ඔව් පුෂ්කින්!" ඔහු කතුවරයා විසින් නිර්මාණය කර ඇති නිර්මාණයක් බව ඔහු තේරුම් ගත්තා. සත්යය නම්, කාර්යය අලංකාරය, ආලෝකය, නමුත් එකලම අපරිමිතව හා ගැඹුරින් බහුල ලෙස හැඩගැසුණි. "යුගීන් ඔනෙජින්" "රන් යුගය" මුළු රුසියානු කටුක යථාර්ථය පිළිබිඹු කලේය. නවකතාවට දේශීය හෝ ලෝක සාහිත්යයේ සමානත්වයක් නැත.

රුසියානු ජීවිතය පිළිබඳ විශ්වකෝෂයක් නිර්මාණය කිරීම

සමස්තයක් ලෙස වසර අටක් තිස්සේ ලියා ඇත. පුෂ්කින් ඔහු තරුණ වියට පත්වූ විට ඔහුගේ තරුණ කාලය තුළ පටන් ගත්තේය. මෙය දෙසැම්බර් දෙසැම්බරයේ නැගිටීමේ අවධිය විය. "යුගීන් ඔනෙජින්" නවකතාව ලිවීමේ ක්රියාවලියේදී කවියෙකුගේ බොහෝ මිතුරන් අහිමි විය. ඩොලිජිස්ට්වරුන්ගේ පරාජයෙන් පසුව, නිකොලායිගේ පළමු පාලන තන්ත්රයේ තත්ත්වය පාලනය කළ විට බොඩිනෝහිදී එය සම්පූර්ණ කළේය. ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්ජෙවික් පෙර නොවූ විරූ ආකාරයේ නිර්මාණශීලී නැගිටීමක් අත්දකිනුයේ මේ අවධියේය. ජනප්රිය විවේචකයෙකු වන බෙලින්ස්කි පුෂ්කින්ගේ වඩාත් මිත්රශීලී කෘතිය ලෙස ඔනගීන් හැඳින්වීය. මේ සමඟ එකඟ නොවීමට අපහසු වේ. මන්ද, ඔහුගේ නිර්මානය තුලදී, කාව්යයා ජීවිතය, හැඟීම් සහ සිතුවිලි පිලිබඳ ඔහුගේම අදහස් පමණක් නොව, සමස්තයක් වශයෙන් තමාම ම ය. කාව්යයේ කතුවරයාගේ කතෘගේ රූපය "යුගෙන් ඔනෙජින්" සමහරවිට මධ්ය ස්ථානයෙන් හැඳින්විය හැකිය.

වැඩේ වීරයා හැටියට පුෂ්කින්

විශේෂ ලෝකයක් නිර්මාණය කිරීමෙන් ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්වේවිච් නළුවෙකු ලෙස ක්රියා කරයි. ඔහු ලේඛකයෙකු හා කථිකයෙකු පමණක් නොව, වැඩ කරන වීරයා ද වේ. මෙම චරිතය කෙතරම් වැදගත්ද? කතුවරයාගේ ප්රතිරූපය හා පුෂ්කින්ගේ නවකතාවේ "යුගෙන් ඔනෙජින්" ඔහුගේ කාර්යභාරය අධිතක්සේරු කළ නොහැකිය. ග්රන්ථයේ පිටු කවුන්සලයේ නිරන්තරයෙන් පැමිනෙන නිසා, විස්තර කරන ලද සිදුවීම්, අද්විතීය සත්යතාවයක් සහ විශේෂ භාෂාවක් සපයනු ලැබේ. ඔහුගේ කෘතියෙහි ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්ජෙවික් - ස්වකීය චරිතය, ඔහුගේ ආකල්පය, ඔහුගේ පරමාදර්ශයන් සහිත සම්පූර්න රුධිර ජීවමාන චරිතයක්. ඒ අතරම, පුෂ්කින්ගේ නවකතා වූ "යුගෙනී ඔනෙජින්" කතුවරයාගේ ප්රතිරූපය අනෙකුන් අතරේ නොසැලකේ, කතාවේ ගමන් මගෙහි අන්තර්ක්රියාකාරිත්වය සම්පූර්ණයෙන්ම යුක්තිසහගත සහ කාබනික වේ. මෙම හෝ වෙනත් දේවල් මත කවියෙකුගේ කාව්යමය දෘෂ්ටිය පාඨකයාගේ සිදුවීම් වඩාත් ගැඹුරින් වටහා ගැනීමට ඉඩ දෙයි. කර්තෘ විසින් ඓතිහාසික කරුණු සහ ඓතිහාසික කරුණු පිළිබඳ සංසිද්ධි එම කාලයෙහි ලක්ෂණ ය.

පුෂ්කින් සහ ඔනෙජින්: වෙනස්කම්

"යුගීන් ඔනෙජින්" නවකතාවේ කර්තෘගේ පින්තූර ආරම්භයේ සිටම දැනටමත් සොයා ගත හැකිය. ඉතින්, ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්ජෙවික්, ප්රධාන චරිතය ලැබුණු අධ්යාපනයේ සාමාන්ය චරිතය ගැන කතා කරන අතරම ඔහු මෙම සමාජ පරිසරයට යොමු දක්වයි. ඔහු මෙසේ ලියයි: "අපි හැමෝම ටිකක් ඉගෙන ගත්තා ... කෙසේවෙතත්, කවියෙක් ඔහු සහ ඔනෙජින් අතර ඇති වෙනස අවධාරණය කරයි. නාට්ය කලාව සම්බන්ධයෙන් ඔවුන් විරුද්ධයි: පුෂ්කීන් රඟහලේ රඟපෑම "මැජික් රළ" ලෙස හැඳින්වේ. ඔවුන් ස්වභාව ධර්මයට සම්බන්ධ වන්නේ විවිධ ආකාරවලින්ය. කර්තෘට එය ආදරෙයි. ඔනේජින් එය වෘත්තිය වෙනස් කිරීමේ සම්බන්ධයක් ලෙස සලකයි. ආදරය හා සම්බන්ධව ඔවුහු සමානකමක් නැත: ප්රධාන නලුවා පවසන්නේ මෙය "මුදු මොළොක් ගුණය පිළිබඳ විද්යාව" බවයි. ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්ජෙවිච් සඳහන් කරන්නේ "සියලු කාව්යයන් සිහින මිත්රයින්ගේ ආදරය" බවයි. එසේ නොමැතිනම්, ඔවුන් සාහිත්යයට යොමු දක්වයි. එහි නිර්මාතෘ යුගීන් ගැන මෙසේ ලිවීය: "ඔහු හාරේ සිට ඉම්බිටික් වෙන්කර හඳුනාගත නොහැකි විය."

පුෂ්කින් සහ ඔනෙජින්: සමානකම්

එහෙත් පුෂ්කින්ගේ නවකතා වූ "යුගෙන් ඔනෙජින්" කතුවරයාගේ ප්රතිරූපය ප්රධාන චරිතයේ ප්රතිරූපය විදහා දක්වයි. ඔවුන් ටැට්නානා ඔල්ගාගේ මනාපය සහ ලෝන්ස්කි වෙත අඩුපාඩුකම් සහ ලරින්ස්ගේ නිවසේ ඇගයීමද ඒකාබද්ධ වේ. වැඩ ආරම්භයේ දී කවීන්ගේ මනෝභාවය සුළං, සෙල්ලක්කාර, වෙනස් කළ හැකි ය. "මුදු මොළය පිළිබඳ විද්යාව" ඉගෙන ගත් ඔනෙජින්, ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්ජිවිච් යෞවනයන්ගේ විනෝදයට ගෞරවය පුද කරමින් කාන්තාවන්ගේ කකුල් වලට නමස්කාර කරයි. මෙහිදී කතුවරයා පෙනෙන්නේ නොසැලකිලිමත් ලෙස, ප්රාග්ධන බෝල වල සාමාන්ය සහ හිස්තර රඟපාන ප්රජා ප්රජාවකි. එහෙත් පාඨකයා වහාම පාඨකයාට වටහා ගැනීමට ඉඩ හැරීම පාඨකයාට තේරුම් ගත හැකිය යන ප්රතිවිරෝධය අනුගමනය කරයි. ඔහු විසින් සකස් කරන ලද පාරිසරික පිරිවැය පිරිවැය නිසා ඔහු මත මුද්රණය තබා ඇති නමුත්, ඔහුගේ චරිතය ප්රමාණවත් තරම් සංකීර්ණ, ද්වේෂසහගත වන අතර, ඔහු - හදිසියේම චමත්කාරජනක භාවය සහ හැඟීම් ගැඹුරේ ස්වභාවය.

වැඩ කරන පිටු හරහා ගමන් කරන විට, පාඨකයා තේරුම් ගනී ඇත්තේ නවකතාවේ "ඉයුජින් ඔනෙජින්" නම් නවකථාවේ රූපය මුලින්ම පෙනෙන්නේ නැත. කාව්යයා අතිශයින්ම අහිතකර ආශාවන් හා දුර්වලතාවන්ගෙන් ඉහළින්, ඔහුගේ අභ්යන්තර ලෝකය විවිධාකාරයෙන් හා පොහොසත් ය. වංශාධිපතිත්වයේ රඳාපවතින්නේ පුෂ්කින් ය. එය ඉහළින් උඩට නැඟී, අනාථ ජීවිතයේ අශෝභනතාවයෙන් හා අපිරිසිදුකමෙන් මුදා, ඔනෙජින් සමඟ මෙම භූමියෙන් වැටී ඇත. කර්තෘ හා ප්රධාන චරිතය ඒකාබද්ධ කර ඇත්තේ ආත්මිකත්වය නොමැතිකම, යථාර්ථය පිළිබඳ තීරනාත්මක වැටහීම, ස්වයං අවබෝධය සඳහා වූ ආශාව, සමාජ පරමාදර්ශයන් සොයා යාමය.

ලැරීනා හා ලෙන්ස්කි ගැන කවිකරුගේ ආකල්පය

පුෂ්කින්ගේ නවකතා වූ "යුගෙනී ඔනෙජින්" කතුවරයාගේ රූපය වැඩ සහ රණවිරුවන්ගේ තක්සේරුවේ තක්සේරු කර ඇත. ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්ජෙවිච් සියලු චරිත සමග අනුකම්පා කරනවා, නමුත් බොහෝ විට ටැටියානා ලාරිනා. "මගේ ටැටියානාට මම ගොඩක් ආදරෙයි" යනුවෙන් ඔහු ලියයි: "මම ටාටියානාට ගොඩක් ආදරෙයි." කතුවරයා ඇය සමඟ පොදුවේ පොදුවේ දක්නට තිබේ. එය ස්වභාව ධර්මයට සම්බන්ධ ආකල්පයකි. ටැටියානාගේ සිහින සිතුවිල්ල, ඇගේ හැඟීම්වල ගැඹුර, මානසික ආතතිය කවියෙකුට සමීප වේ. ආත්මිකව පරිණත වූ පුෂ්කින් සඳහා ඇය කදිම ස්ත්රියක් හා කෞතුකාගාරයකි.

ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්ජෙවිච් සැබෑ මිත්රත්වයේ බලය කෙරෙහි විශ්වාස කරන නිදහසේ ප්රේමණීය හා ආදරවාදී උද්යෝගිමත් තරුණයෙකු වූ ලෙන්ස්කි වෙත කරුණාව පෙන්වයි. කතුවරයම ඔහුගේ යෞවන කාලය තුළම විය. නමුත් ඔහු බොහෝ කලකට පසු රොමැන්ටික්වාදයට මහත් ආශාවක් අත් කර දුන්නේය. දැන් ඔහු මෙම සාහිත්යමය ක්රියාවලියට උද්යෝගයෙන් හා යථාර්ථයෙන් වෙන් වී ඇත. අතීත කාලය ආපසු ලබා ගත නොහැකි බව යන කටුකත්වයට සමගාමී ය.

කර්තෘගේ පරිකල්පන හා කර්තෘගේ ප්රතිරූපය

"යුගීන් ඔනෙජින්" නවකතාවේ දී පුෂ්කින් තම යෞවනියට නැවත පැමිණ හෝ ඔහුගේ සමාජය පිළිබඳ ගැටළු පිලිබඳව කතා කරයි. කවිය මොස්කව් කෙරෙහි බොහෝ අවධානය යොමු කරයි. ඔහු ඉතා ආදරය කරන නගරයකි. ඔහුගේ රේඛාව නොදන්නේ කවුද? "මොස්කව්! මේ ශබ්දය කොතරම්ද? ...!

එහෙත්, ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්ජෙවික් ආදරය ගැන ලියූ විට, නවකතාවේ "යුගීන් ඔනෙජින්" කතුවරයාගේ ප්රතිබිම්බය හෙළිදරව් වී ඇත්තේ, කාන්තාවන්ට සැලකිය යුතු ආකාරය පවසමිනි. පුෂ්කින් නිගමනය කළේ මෙයයි. "අප ආදරය කරන ස්ත්රිය, අපටත් වඩා පහසු ය." මේ දිනවල සියලු මිනිසුන් අනුගමනය කිරීමට උත්සාහ දරයි.

ගීතිකා ලේඛනගත කිරීම්වල දී, කවියා සිය ජීවිතයේ ප්රධාන සිදුවීම්, ප්රීතිමත් හා දුකින් ය. ගැඹුරු චින්තකයෙකුගේ හා කුළුපග මිතුරෙකුගේ පෑරිටිහි, පීටර්ස්බර්ග්හි මිචිල්ලොව්ස්කෝයි හි දී සාර්ස්කෝව් සෙලෝ ලයිසූම් හි අත්දැකීම් සියල්ලම ප්රකෘතිමත් විය.

යෞවන යෞවනියන්

වැඩ කටයුතුවලදී ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්වේවිච් සමාජයේ විවිධ ස්තරවල ජීවය පෙන්නුම් කළේය: ගම්, නගර, පළාත් සහ අගනුවර. ඒ කාලයේ රුසියානු තරුණයා ගැන ඔහු විශේෂයෙන් කථා කළේ ය. නවකතාවේ දී, සියලු වීරයින් යනු යෞවනයන්, ජීවිතය, හැඟීම්, අපේක්ෂාවන්, ආශාවන්ගෙන් පිරී ඇත. පුෂ්කින් තම තරුණ කාලය ඉක්මනින්ම පසුතැවීය. තවද, පාඨකයාට දිගු කාලයක් පුරා රැඳී සිටිය යුතු අතර, කම්මැලිකම හා සෙවණැල්ල නොඉවසිය යුතුය.

පොදුවේ, කවියා පාඨකයාට සලකන්නේ කෙසේද කියා කීමට කෙනෙකුට නොහැකිය. කතෘවරයාට හොඳම මිතුරා වූ ඔහු, තේරුම් ගැනීමට හා සවන් දීමට සූදානම්. "මගේ මිත්රයන්", "මගේ ආදරණීයයන්", "මගේ පාඨකයා" - ඇලෙක්සැන්ඩර් සර්ජෙවික් ඔහුගේ ලිපිනයන් අමතයි. ඇත්ත වශයෙන්ම, මෙම කතාව ආරම්භයේ සිටම, මෙය පාඨකයින්ට පුෂ්කින් වෙත ඇත. ඒ අතරම, කවියා ඔවුන් විසින්ම තමන් වෙතට සමීපව, පසුව දුරස්ථ. කතෘ සඳහා, පාඨකයා තම සැලැස්ම බෙදාහදා ගන්නා විවේචකයෙකි.

කාර්යය උගන්වන්නේ කුමක් ද?

"යුගීන් ඔනෙජින්" නවකතාවේ කර්තෘගේ ඡායාරූපය කාර්යයයේ සීමාවන් පුළුල් කිරීම සඳහා දායක වේ. මෙම කථනය සිදු කරනු ලබන්නේ ඇතැම් බාධාකාරී පුද්ගලයන් කිහිප දෙනකුගෙන් වන අතර, ඇතැම් අය කෙලින්ම සම්බන්ධ වී සිටිති. අනෙක් අය නවකතාවේ වීරයන් හුරු පුරුදුව සිටිති. අනෙක් අය සිදුවීම්වලින් පිටත සිට ඇත. ඒවා සියල්ලම කතුවරයා තුළ එකට එකතු වී, ඔහුගේ විවිධාකාර හැසිරීම් වල විවිධාකාර හැඩ ගැන්වීමකි. එබැවින් කවියගේ පෞරුෂත්වය පිළිබඳ පොහොසත්කම සහ සංකීර්ණත්වය දකින්න ඇත්තේ එබැවිනි. මෙම කෘතිය ආලෝකයේ දුක, දුක් වේදනාවකින් ලියා ඇත. එනමුත් අනාගතයේ දී මිනිසාගේ ඇදහිල්ල පිරී ඇත. රෝම අධිරාජ්යය ප්රතික්ෂේප කරයි, අපට හිස් හා හිස් ජීවින්ට ද්වේෂ කිරීමට අපට උගන්වයි, ස්වභාව ධර්මයට, ආත්මාර්ථකාමිත්වයෙන්, නොතකා හරින හෘදයට.

අවසාන වශයෙන්

"යුගීන් ඔනෙජින්" හි ඇලෙක්සැන්ඩර් පුෂ්කින් සම්මත සම්මානයෙන් වැළකී සිටීමට උත්සාහ කළහ. එබැවින්, ඔහු කතෘ හා වීරයන් ලෝකය හිතාමතාම කාවැදී සිටි අතර, ඔහු හිතාමතාම කල්ලි රේඛා උල්ලංඝනය කරමින් නවකතාවට ඔහුගේ ජීවිතයේ ලක්ෂණ හඳුන්වා දුන්නේය. මෙය සැබවින්ම යථාර්තවාදී කෘතියක් නිර්මානය කිරීම සඳහා කවියකුට රුසියානු ජීවිතයේ නියම "විශ්වකෝෂ" විය.